Aramowicz Ignacy, nauczyciel matematyki w gimnazjum w Białymstoku; w r. 1862–63 członek organizacji narodowej tamże, uczestnik walki zbrojnej w r. 1863. Przybyły w kwietniu 1863 r. do Białegostoku naczelnik wojenny woj. grodzieńskiego, Onufry Duchiński, zamieszkał u A. i wkrótce wyprawił go na punkt zborny wraz z sześcioma oficerami Polakami z komendy rosyjskiej Maniukina, wyznaczając rozpoczęcie powstania na 24 IV. Powstańcy z Białegostoku i najbliższych powiatów, bielskiego i sokólskiego, zebrali się w tym dniu we wsi Kamionce pod Białymstokiem, podzielili się na oddziały i uzbrojeni weszli 26 IV do wsi Sokołdy, gdzie ogłosili manifest Rządu Narodowego. A. należał w charakterze skarbnika do oddziału Juljana Ejtminowicza; mianowany następnie adjutantem Duchińskiego, odbył z nim całą kampanję grodzieńską; walczył w puszczy sokólskiej pod Walidami (29 IV), w puszczy różańskiej pod Brzozowem-Błotem, pod Mereczowszczyzną (8 VI), koło Popielarni (10 VI), pod Wielkim Uhłem (16 VI), pod Żarkowszczyzną (21 VI), pod Paszkowskiemi Ostrówkami (9 VIII). Po opuszczeniu 15 VIII terenu walki przez Duchińskiego skutkiem zupełnego wyczerpania sił, A. został 16 VIII adjutantem Walerego Wróblewskiego, następcy Duchińskiego. Pod nowem dowództwem brał udział w walkach pod Hłubokim Kutem (30 VIII) i w puszczy białowieskiej, stamtąd w drugiej połowie września towarzyszył Wróblewskiemu w jego działaniach, mających na celu zreorganizowanie rozproszonych oddziałów bielsko-sokólskich. Bił się pod Kolanem i Kodeńcem (18 XI), pod Garbowem (26 XI), pod Matą-Bukową, Ossowem i Wolą Wereszczyńską (31 XII), poczem przeszedł w Lubelskie z konnym oddziałem Wróblewskiego i pozostawał przy nim po objęciu przez tegoż województw lubelskiego i podlaskiego. Uczestniczył w potyczkach pod Wojciechowem, oraz koło Jedlanki, w pobliżu Rutki-Korybutowej (19 I 1864), gdzie w starciu z kubańskimi kozakami Wróblewski był ciężko ranny a oddział zniesiony. Udział swój w powstaniu, od 24 IV 1863 do 19 I 1864, na tle ogólnych działań w Grodzieńskiem, opisał A. w zwięzłym i wiernym pamiętniku. Po rozbiciu oddziału Wróblewskiego zdołał przedostać się zagranicę i przebywał w Szwajcarji, zajmując się pracą publicystyczną. Żył jeszcze w r. 1870.
Aramowicz Ign., Marzenia. Pamiętnik o ruchu partyzanckim w województwie grodzieńskiem w 1863 i 1864 r., Bendlikon 1865 (streszczenie w Gillera »Historji powst. nar. pol.«, Paryż 1867, I 169 i n.). Egzemplarz w zbiorach raperswilskich posiada następujący charakterystyczny dopisek ołówkiem na stronie tytułowej: »Pamiętnik… Aramowicza profesora gimn. białostockiego, który był synem pobocznym sławnego Abramowicza i Polki, jednej z artystek teatrów warszawskich« (?), zob. życiorys Ignacego Abramowicza w P. Sł. Biogr., str. 12. Autograf »Pamiętnika« (w zbiorach raperswilskich) zawiera pełne nazwiska powstańców, w druku opuszczone lub oznaczone inicjałami. Długosz Józef, Oddziały powstańcze w r. 1863 w gub. grodzieńskiej »Przegląd narodowy«, W. 1912, t. II; Zieliński St., Bitwy i potyczki 1863–64, Raperswil 1913, passim; Miłowidow A. I., Archiwnyje matierjały Murawjowskawo Muzieja, Wil. 1915, II 214. Luźne rękopisy Aramowicza w zbiorach raperswilskich, m. in. autograf recenzyj książek Wojciecha Jastrzębowskiego: »Dziesięcioro przypomnień dla rolnika«, P. 1867, i »Pobudki do pracy, czyli Rozmowa dwóch młodych ludzi o życiu«, W. 1870.
Henryk Mościcki